Prozę lat 10-tych charakteryzuje zainteresowanie codziennością, realiami życia. Poszerzyła ona pole penetracji literackiej, wychodząc daleko poza dominujące do tej pory środowisko wielkich skupisk miejskich. Zwróciła uwagę na prowincję, zapadłą wieś; wprowadziła do literatury egzotyczne obszary Północy i Wschodu, stepowe przestrzenie Azji i malowniczy Krym; charakteryzowała przedstawicieli rozmaitych klas społecznych i zawodów. W tym wypadku godnie kontynuowała tradycje realizmu rosyjskiego, ale nie powtarzała przestarzałych szlaków werystycznej prozy obyczajowej. W przeciwieństwie do twórczości pisarzy z kręgu ?Znanija”, którzy koncentrowali uwagę na kryzysach światopoglądowych, motywach buntu i walki, kształtowania postaw społecznych, proza lat 10-tych nie dawała jasnych i zwartych programów działania w konkretnej sytuacji historycznej. Jej ambicje sięgały dalej poza doraźne potrzeby momentu. Dążyła ona bowiem do wielkich uogólnień i syntez. Pod wpływem doświadczeń 1905 r. zwróciła szczególną uwagę na zagadnienia narodowe. Wiązały się one przede wszystkim z rozmyślaniami nad historiozofia rosyjską, specyfiką rozwoju kraju, jego przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, cechami charakteru narodowego. Kluczowe miejsce zajęły również problemy losu ludzkiego, ale znów ujęte w wymiarach ogólnych praw życia rozmaicie pojmowanych i interpretowanych. W rozważaniach tych sięgano do najrozmaitszych systemów filozoficznych próbujących wyjaśnić zagadkę ludzkiego bytu.
Bardzo fajnie sie prezentuje tan blog internetowy…
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.